به گزارش همشهری آنلاین به نقل از شرق، برنامه همکاری های جامع (۲۵ساله) ایران و گره بار دیگر دگرگونی به نگرانی عمومی تو سطح اجتماع شده است. ابعاد مختلفی که تو پیش نویس نهایی آن به نگارش درآمده و به خارج درز کرده است، نگرانی هایی جدی در مورد شیوه مشارکت ایران و چروک خلق کردن کرده است و کارشناسان و متخصصان هشدار می دهند که اگر نسبت به مواردی که در این پیش نویس آمده (این پیش نویس را ایران تهیه کرده و هنوز بوسیله تأیید گره نرسیده است، بنابراین نمی توان آن را نهایی قلمداد کرد) اصلاحات جدی رخساره نگیرد و مداقه کافی به فرمان محزون نشود، می تواند بوسیله ضرر ایران تمام شود.
ادله پا بر جا این سخن، وضعیت کنونی ایران در بازپرداخت بدهی، عدم موازنه بین ایران و چین و همچنین سابقه چین در قراردادهای خود با ایران و دیگر کشورها اعتراف می شود. هرچند نمی توان نادیده گرفت که وجود توافق مجله های راهبردی و بلندمدت بین دو کشور، امری مطلوب شناخته می شود و می تواند چشم انداز برنامه ریزی های آتی محسوب شود، بااین حال، اما و اگرها درون این بن کمینه نیست. یکی از رادیکال ترین مسائلی که بهانه نگارش این گزارش شد، تنخواه گذاری هایی است که در این توافق مجله داخل بخش های اقتصادی ایران به خاص بنادر درون نظر گرفته شده است. از این تک البته عامه مردم «خرید جزیره دین» یا مصادره بنادر ایران یاد می کنند. هرچند این فکر کردن تا حد زیادی بدبینانه است ولی در این گزارش مجاهدت کردیم به سابقه سرمایه گذاری چروک در بنادر جهان و شگردی که در قراردادها بوسیله نفع چین در رویت گرفته شد، اشاره کنیم. داخل گزارشی که درون تارنمای معاونت دیپلماسی اقتصادی وزارت امور خارجه منتشر شده به مواردی اشاره شده است که این نگرانی را سخت گیری می درنگ. تو بخشی از این گزارش به نوع سرمایه گذاری های چروک در بنادر کشورهایی برای اینکه میانمار، بنگلادش، سریلانکا، مالدیو و پاکستان رمز شده که برای دیگر کشورها، بیم هایی را ایجاد کرده است.
برای نمونه، تو جریان سرمایه گذاری گره تو سریلانکا، به قفا شکست راجاپاکسا در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۵ دولت جدید سریلانکا به منظور پرهیز از اعلام ناتوانی در بازپرداخت یک میلیارد دلار بدهی دریافتی قبلی از چین و عقب مذاکرات طولانی با پکن خاتمه تو سال ۲۰۱۷ با کرایه ۹۹ساله بندر همبنتوتا بوسیله همراه ۱۷ هزاره جریب اراضی مرغوب از حاشیه بندرگاه به یک شرکت دولتی چینی پیوستگی کرد. این ابتیاع آغازگر مباحث مشتعل درون اب ماهیت پیشنهادات ترقی ای چین شد و برخی تحلیلگران از این پیوستگی مجله به عنوان «معامله بدهی درون مقابل تسهیم» یاد کردند. همچنین داخل ماه می ۲۰۱۳ مدیریت بارانداز گوادر به شرکت هلدینگ بنادر فرامرزی چروک اعطا شد. در سال ۲۰۱۵ اخبار شد که فاز دوم بندرگاه گوادر به همراه جاده های دسترسی و یک فرودگاه بین المللی به عنوان بخشی مهیب از کریدور اقتصادی گره – پاکستان با سرمایه ای معادل ۱.۲ میلیارد دلار توسط چین تأمین مالی و مخلوق خواهد شد.
داخل همان سال مدیریت بندر و دوهزارو ۲۸۲ جریب اراضی حاشیه نویسی بارانداز بوسیله منظور ایجاد منطقه آزاد تجاری به طور رسمی و بوسیله مدت ۴۳ سال بوسیله اجاره چروک درآمد. اکنون گلایه و شکایت ها از آنچه «معاملات گران زیرفون از ارزش واقعی و به صرفه گره» خوانده می شود نه تنها در سطح مردمی بلکه در بین محافل رسمی و حکومتی پاکستان شنیده می شود. نکته جالب آن است که تو نتیجه گیری این گزارش این این طور از همکاری ایران و چین یاد می شود: «...نقطه تاریک تر تأمین مالی چین اعمال نرخ های بالای بهره وام های اعطایی منجر به انباشت بدهی است که می تواند کشورهای ستاندن کننده را درون معرض ناتوانی درون بازپرداخت دیون و درخواست ودیعه های نجات مالی از بانک جهانی یا جعبه بین المللی پول خواه گردن نهادن بوسیله قراردادهایی با برچسب «مبادله بدهی با سهام» استراحت دهد». توازن بین ایران و چین برقرار ازاله
حال توجه بیشتر بر تحلیل های کارشناسی درون شریک شدن بلندمدت با چین، بیش از پیش حس می شود. قاسم محب علی، کارشناس دادرسی خارجی و دیپلمات قبلی در گفت وگو با «شرق» با تأکید پیاده شدن اینکه روابط راهبردی و استراتژیک با کشورهایی که تبادلات بالای اقتصادی و تجاری با آن داریم، ضروری است، می گوید: درون وفاق با انعقاد پیمان نامه ۲۵ساله با چین، نگرانی بنیانی آن است که روابط ایران و چین متوازن زدودن و ایران به انگیزه تحریم ها، انتخاب های جایگزین ندارد. همین امر انگیزه می شود تا کفه ترازو بوسیله صرفه امتیازگیری چین سنگین تر شود.
محب علی ادامه می دهد: ایران به موجب تحریم ها، احتمالا قدرت بازپراخت هر نوع سرمایه گذاری تو کشور را بوسیله سختی خواهد داشت. در چنین شرایطی، قطعا کشوری متشابه چین، مابازای سرمایه گذاری که در پروژه های ایران خواهد داشت را مطالبه خواهد کرد. این امر می تواند در آینده برای ایران مشکلاتی را ساختن کند. این کارشناس سیاست خارجی و دیپلمات سابق می افزاید: چنین رابطه ای به نوعی وابستگی یک طرفه خواهد بود و امکان امتیازگیری از سوی این قلمرو را مجهز می کند. بوسیله تعبیری دیگر، قدرت ورزش و انعطاف از آن چین خواهد بود و نه ایران. سابقه نگران کننده چین بخاطر تنخواه گذاری در بنادر
محب علی با اشاره بوسیله سابقه چین تو بنادر کشورهای دیگر، می گوید: سرمایه گذاری گره در بنادر برخی کشورها از جمله سریلانکا و ناتوانی داخل این کشور برای صیقلی بدهی، سبب شد که یکی از مهم ترین بنادر این ناحیه به رخساره اجاره ۹۹ساله در وارستگی چین صبر گیرد. زمان حال این نگرانی در مورد پاکستان و درگاه گره داخل بندر گوادر نیز وجود دارد. سرمایه گذاری چندمیلیون دلاری چین درون گوادر، احتمالا نبوغ بازگشت از سوی پاکستان را ندارد و همین فقره تهدیدی برای این سرزمین محسوب می شود. حال در شرایطی که ایران درون بازپرداخت قرضه های احتمالی خویشتن بوسیله ویژه در وضعیت تحریم، دستخوش چالش جدی است، طبیعتا چین طبق روالی که در دیگر کشورها در پیش گرفته، مابازای بدهی را تملک مایملک ها و تنخواه های داخلی داخل دید می گیرد.
امتیازگیری چین تو میادین نفتی و گازی و همین طور بنادر و جزایر جنوبی ایران نیز می تواند یکی از نگرانی ها باشد. بنابراین انعقاد قرارداد با چین هرچند مناسب است، اما بسیار دوراندیشی برانگیز است. این دیپلمات سابق تصریح می یواش: در پیش نویسی که به صورت محدود در تک این قرارداد منتشر شده، به مشارکت های نظامی، دفاعی و امنیتی نیز رمز شده است. همین مسئله این نگرانی را ایجاد می نرم که تو خلیج فارس و دریای عمان که محل رقابت چین و آمریکاست، گره مابازای قرضه های ایران را ایجاد پایگاه اقتصادی خواه نظامی تو جزایر جنوبی ایران صبر دهد. او با بیان اینکه احتمالا این پیش نویس تبدیل به قرارداد نخواهد شد، ابراز امیدواری کرد: این پیش نویس، صرفا پیش نویس طرف ایرانی است که ممکن است تک توافق چین قرار نگیرد.
بنابراین احتمالا تغییراتی در آن ایجاد شود. علاوه پهلو آنکه مشخص نیست این پیش نویس دگرگونی به قرارداد، تفاهم نامه، نقشه گونه یا موافقت نامه دوستی شود. هر کدام از این موارد، هم از رویت حقوقی و هم از نظر اثرگذاری، کاملا متفاوت هستند. این کارشناس محاکمه خارجی تو امتداد سخن خود بوسیله یک امتحان موفق داخل ایران اشاره کرده و می گوید: در تاریخ بهترین موافقت مجله دوستی که ایران صحه کرده، پیوستگی نامه دوستی پس از کودتای مصدق با آمریکا بود که کارشناسان و دیپلمات های پخته ای، وضعیت کاملا متوازنی را بین ایران و آمریکا درون نظر گرفتند. اتحاد نامه مودت، تا همین یک سال پیش و قبل از خروج آمریکا از آن، تو دادگاه های بین المللی منشأ اثر بود و ما توانستیم در یک دعوای حقوقی، رأی بوسیله نفع ایران بگیریم. بنابراین باید به دنبال آن باشیم که هر نوع قراردادی که منعقد می شود، توازن بین دو ملک را تو رویت داشته باشد. بااین حال او تأکید دارد که احتمالا چنین قراردادی به سبب ملاحظاتی که ایران درون روابط خارجی و تویی دارد و همین نعوظ ملاحظات کشور چین، منعقد نشود.
او در دنباله می گوید: به نظر می رسد این پیمان نامه به عنوان یک ادوات تبلیغاتی از لفظ ایران و چروک در طبق رقبای مقابل مثل آمریکا، عربستان و امارات به کار گرفته و منجر بوسیله امتیازگیری شود. بنابراین بعید است که به یک قرارداد خواه موافقت نامه ای تبدیل شود که به امضای دو کشور می رسد. محب علی با تأکید بر اینکه از منظر حقوقی، رویت مجلس شورای اسلامی درون قرارداد خواه موافقت نامه ضروری است، دنباله می دهد: از رویت قانونی، قرارداد و موافقت مجله باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد و فقط تفاهم مجله یا اطلس راه که جنبه اجرائی ندارد، می تواند بین نصیب و قسمت ها امضا شود. البته مواردی که در تفاهم نامه بوسیله مرحله اجرا می رسد نیز باید حتما به تأیید مجلس شورای اسلامی برسد. سابقه چین درون شراکت، احتیاط برانگیز است
مسعود دانشمند، فعال اقتصادی و عضو اسبق اتاق بازرگانی ایران نیز می گوید: چین داخل مشارکت اقتصادی و تنخواه گذاری در کشورها دارای سابقه درخشانی ازاله و تمامی تجهیزات و تنخواه را از گره متوجه کشور میزبان کرده است و استفاده از نیروهای تبعه یا تخصص های داخلی را بوسیله طاس پهلو گذاشته است.
این فعال اقتصادی با اشاره بوسیله دکترین چین می افزاید: دکترین چین تمرکز پیاده شدن منافع این کشور بدون توجه بوسیله کشورهای دیگر است. این سابقه در مورد ایران نیز رخ داده است و هرگاه کمی هوا تیره و کدر شده، ایران را ترک کرده اند. خروج چین از کنسرسیوم فاز ۱۱ پارس جنوبی و همین طور زیان هایی که درون قرارداد با میدان آزادگان شمالی خلق کردن کرد (عدم برداشت ایران از این میدان مشترک به نفع کشور برابر تمام شد)، دو استاندارد بازر خلف وعده و بی توجهی بوسیله کشور میزبان است.
کنار همین مبنا دانشمند تأکید دارد که با این طور سابقه ای ضروری است که قرارداد بلندمدت و راهبردی بین ایران و چین، با تمامی ملاحظات و محکم، منعقد شود و دنباله می دهد: قضا و قدر دستور دهد متخصصان و دانشگاهی ها داخل کنار دولت، نظر و دیدگاه خویشتن را نمایش دهند و طوری نباشد که متشابه برجام، بعدها کمبودها در اصلاح را متوجه شویم.
او با مثالی از آفریقایی هایی که با چین شراکت اقتصادی داشتند، می گوید: آنها گفتند چینی ها شبیه ملخ هستند، محصول را می خورند و زمین سوخته را پاینده می گذارند.
دانشمند به سابقه عدم بازگشت پول ایران از چین، رمز کرده و می افزاید: چین برای بازگشت ابتیاع نفت ایران به دلار حتی پس از اتمام پرگیر تحریم قبلی، همراهی نکرد و اطلاع دادن کرد که آن را بوسیله یوان پرداخت می کند. حتی وقتی التماس کردیم که یوان را بوسیله دلار بازگردان، ادعا ۱۵ درصد مغایرت قیمت کرده است. با چنین ملاحظاتی، قطعا باید دقت جدی و کاملی در مورد هرگونه قرارداد با این کشور به کار گرفته شود.
ادله پا بر جا این سخن، وضعیت کنونی ایران در بازپرداخت بدهی، عدم موازنه بین ایران و چین و همچنین سابقه چین در قراردادهای خود با ایران و دیگر کشورها اعتراف می شود. هرچند نمی توان نادیده گرفت که وجود توافق مجله های راهبردی و بلندمدت بین دو کشور، امری مطلوب شناخته می شود و می تواند چشم انداز برنامه ریزی های آتی محسوب شود، بااین حال، اما و اگرها درون این بن کمینه نیست. یکی از رادیکال ترین مسائلی که بهانه نگارش این گزارش شد، تنخواه گذاری هایی است که در این توافق مجله داخل بخش های اقتصادی ایران به خاص بنادر درون نظر گرفته شده است. از این تک البته عامه مردم «خرید جزیره دین» یا مصادره بنادر ایران یاد می کنند. هرچند این فکر کردن تا حد زیادی بدبینانه است ولی در این گزارش مجاهدت کردیم به سابقه سرمایه گذاری چروک در بنادر جهان و شگردی که در قراردادها بوسیله نفع چین در رویت گرفته شد، اشاره کنیم. داخل گزارشی که درون تارنمای معاونت دیپلماسی اقتصادی وزارت امور خارجه منتشر شده به مواردی اشاره شده است که این نگرانی را سخت گیری می درنگ. تو بخشی از این گزارش به نوع سرمایه گذاری های چروک در بنادر کشورهایی برای اینکه میانمار، بنگلادش، سریلانکا، مالدیو و پاکستان رمز شده که برای دیگر کشورها، بیم هایی را ایجاد کرده است.
برای نمونه، تو جریان سرمایه گذاری گره تو سریلانکا، به قفا شکست راجاپاکسا در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۵ دولت جدید سریلانکا به منظور پرهیز از اعلام ناتوانی در بازپرداخت یک میلیارد دلار بدهی دریافتی قبلی از چین و عقب مذاکرات طولانی با پکن خاتمه تو سال ۲۰۱۷ با کرایه ۹۹ساله بندر همبنتوتا بوسیله همراه ۱۷ هزاره جریب اراضی مرغوب از حاشیه بندرگاه به یک شرکت دولتی چینی پیوستگی کرد. این ابتیاع آغازگر مباحث مشتعل درون اب ماهیت پیشنهادات ترقی ای چین شد و برخی تحلیلگران از این پیوستگی مجله به عنوان «معامله بدهی درون مقابل تسهیم» یاد کردند. همچنین داخل ماه می ۲۰۱۳ مدیریت بارانداز گوادر به شرکت هلدینگ بنادر فرامرزی چروک اعطا شد. در سال ۲۰۱۵ اخبار شد که فاز دوم بندرگاه گوادر به همراه جاده های دسترسی و یک فرودگاه بین المللی به عنوان بخشی مهیب از کریدور اقتصادی گره – پاکستان با سرمایه ای معادل ۱.۲ میلیارد دلار توسط چین تأمین مالی و مخلوق خواهد شد.
داخل همان سال مدیریت بندر و دوهزارو ۲۸۲ جریب اراضی حاشیه نویسی بارانداز بوسیله منظور ایجاد منطقه آزاد تجاری به طور رسمی و بوسیله مدت ۴۳ سال بوسیله اجاره چروک درآمد. اکنون گلایه و شکایت ها از آنچه «معاملات گران زیرفون از ارزش واقعی و به صرفه گره» خوانده می شود نه تنها در سطح مردمی بلکه در بین محافل رسمی و حکومتی پاکستان شنیده می شود. نکته جالب آن است که تو نتیجه گیری این گزارش این این طور از همکاری ایران و چین یاد می شود: «...نقطه تاریک تر تأمین مالی چین اعمال نرخ های بالای بهره وام های اعطایی منجر به انباشت بدهی است که می تواند کشورهای ستاندن کننده را درون معرض ناتوانی درون بازپرداخت دیون و درخواست ودیعه های نجات مالی از بانک جهانی یا جعبه بین المللی پول خواه گردن نهادن بوسیله قراردادهایی با برچسب «مبادله بدهی با سهام» استراحت دهد». توازن بین ایران و چین برقرار ازاله
حال توجه بیشتر بر تحلیل های کارشناسی درون شریک شدن بلندمدت با چین، بیش از پیش حس می شود. قاسم محب علی، کارشناس دادرسی خارجی و دیپلمات قبلی در گفت وگو با «شرق» با تأکید پیاده شدن اینکه روابط راهبردی و استراتژیک با کشورهایی که تبادلات بالای اقتصادی و تجاری با آن داریم، ضروری است، می گوید: درون وفاق با انعقاد پیمان نامه ۲۵ساله با چین، نگرانی بنیانی آن است که روابط ایران و چین متوازن زدودن و ایران به انگیزه تحریم ها، انتخاب های جایگزین ندارد. همین امر انگیزه می شود تا کفه ترازو بوسیله صرفه امتیازگیری چین سنگین تر شود.
محب علی ادامه می دهد: ایران به موجب تحریم ها، احتمالا قدرت بازپراخت هر نوع سرمایه گذاری تو کشور را بوسیله سختی خواهد داشت. در چنین شرایطی، قطعا کشوری متشابه چین، مابازای سرمایه گذاری که در پروژه های ایران خواهد داشت را مطالبه خواهد کرد. این امر می تواند در آینده برای ایران مشکلاتی را ساختن کند. این کارشناس سیاست خارجی و دیپلمات سابق می افزاید: چنین رابطه ای به نوعی وابستگی یک طرفه خواهد بود و امکان امتیازگیری از سوی این قلمرو را مجهز می کند. بوسیله تعبیری دیگر، قدرت ورزش و انعطاف از آن چین خواهد بود و نه ایران. سابقه نگران کننده چین بخاطر تنخواه گذاری در بنادر
محب علی با اشاره بوسیله سابقه چین تو بنادر کشورهای دیگر، می گوید: سرمایه گذاری گره در بنادر برخی کشورها از جمله سریلانکا و ناتوانی داخل این کشور برای صیقلی بدهی، سبب شد که یکی از مهم ترین بنادر این ناحیه به رخساره اجاره ۹۹ساله در وارستگی چین صبر گیرد. زمان حال این نگرانی در مورد پاکستان و درگاه گره داخل بندر گوادر نیز وجود دارد. سرمایه گذاری چندمیلیون دلاری چین درون گوادر، احتمالا نبوغ بازگشت از سوی پاکستان را ندارد و همین فقره تهدیدی برای این سرزمین محسوب می شود. حال در شرایطی که ایران درون بازپرداخت قرضه های احتمالی خویشتن بوسیله ویژه در وضعیت تحریم، دستخوش چالش جدی است، طبیعتا چین طبق روالی که در دیگر کشورها در پیش گرفته، مابازای بدهی را تملک مایملک ها و تنخواه های داخلی داخل دید می گیرد.
امتیازگیری چین تو میادین نفتی و گازی و همین طور بنادر و جزایر جنوبی ایران نیز می تواند یکی از نگرانی ها باشد. بنابراین انعقاد قرارداد با چین هرچند مناسب است، اما بسیار دوراندیشی برانگیز است. این دیپلمات سابق تصریح می یواش: در پیش نویسی که به صورت محدود در تک این قرارداد منتشر شده، به مشارکت های نظامی، دفاعی و امنیتی نیز رمز شده است. همین مسئله این نگرانی را ایجاد می نرم که تو خلیج فارس و دریای عمان که محل رقابت چین و آمریکاست، گره مابازای قرضه های ایران را ایجاد پایگاه اقتصادی خواه نظامی تو جزایر جنوبی ایران صبر دهد. او با بیان اینکه احتمالا این پیش نویس تبدیل به قرارداد نخواهد شد، ابراز امیدواری کرد: این پیش نویس، صرفا پیش نویس طرف ایرانی است که ممکن است تک توافق چین قرار نگیرد.
بنابراین احتمالا تغییراتی در آن ایجاد شود. علاوه پهلو آنکه مشخص نیست این پیش نویس دگرگونی به قرارداد، تفاهم نامه، نقشه گونه یا موافقت نامه دوستی شود. هر کدام از این موارد، هم از رویت حقوقی و هم از نظر اثرگذاری، کاملا متفاوت هستند. این کارشناس محاکمه خارجی تو امتداد سخن خود بوسیله یک امتحان موفق داخل ایران اشاره کرده و می گوید: در تاریخ بهترین موافقت مجله دوستی که ایران صحه کرده، پیوستگی نامه دوستی پس از کودتای مصدق با آمریکا بود که کارشناسان و دیپلمات های پخته ای، وضعیت کاملا متوازنی را بین ایران و آمریکا درون نظر گرفتند. اتحاد نامه مودت، تا همین یک سال پیش و قبل از خروج آمریکا از آن، تو دادگاه های بین المللی منشأ اثر بود و ما توانستیم در یک دعوای حقوقی، رأی بوسیله نفع ایران بگیریم. بنابراین باید به دنبال آن باشیم که هر نوع قراردادی که منعقد می شود، توازن بین دو ملک را تو رویت داشته باشد. بااین حال او تأکید دارد که احتمالا چنین قراردادی به سبب ملاحظاتی که ایران درون روابط خارجی و تویی دارد و همین نعوظ ملاحظات کشور چین، منعقد نشود.
او در دنباله می گوید: به نظر می رسد این پیمان نامه به عنوان یک ادوات تبلیغاتی از لفظ ایران و چروک در طبق رقبای مقابل مثل آمریکا، عربستان و امارات به کار گرفته و منجر بوسیله امتیازگیری شود. بنابراین بعید است که به یک قرارداد خواه موافقت نامه ای تبدیل شود که به امضای دو کشور می رسد. محب علی با تأکید بر اینکه از منظر حقوقی، رویت مجلس شورای اسلامی درون قرارداد خواه موافقت نامه ضروری است، دنباله می دهد: از رویت قانونی، قرارداد و موافقت مجله باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد و فقط تفاهم مجله یا اطلس راه که جنبه اجرائی ندارد، می تواند بین نصیب و قسمت ها امضا شود. البته مواردی که در تفاهم نامه بوسیله مرحله اجرا می رسد نیز باید حتما به تأیید مجلس شورای اسلامی برسد. سابقه چین درون شراکت، احتیاط برانگیز است
مسعود دانشمند، فعال اقتصادی و عضو اسبق اتاق بازرگانی ایران نیز می گوید: چین داخل مشارکت اقتصادی و تنخواه گذاری در کشورها دارای سابقه درخشانی ازاله و تمامی تجهیزات و تنخواه را از گره متوجه کشور میزبان کرده است و استفاده از نیروهای تبعه یا تخصص های داخلی را بوسیله طاس پهلو گذاشته است.
این فعال اقتصادی با اشاره بوسیله دکترین چین می افزاید: دکترین چین تمرکز پیاده شدن منافع این کشور بدون توجه بوسیله کشورهای دیگر است. این سابقه در مورد ایران نیز رخ داده است و هرگاه کمی هوا تیره و کدر شده، ایران را ترک کرده اند. خروج چین از کنسرسیوم فاز ۱۱ پارس جنوبی و همین طور زیان هایی که درون قرارداد با میدان آزادگان شمالی خلق کردن کرد (عدم برداشت ایران از این میدان مشترک به نفع کشور برابر تمام شد)، دو استاندارد بازر خلف وعده و بی توجهی بوسیله کشور میزبان است.
کنار همین مبنا دانشمند تأکید دارد که با این طور سابقه ای ضروری است که قرارداد بلندمدت و راهبردی بین ایران و چین، با تمامی ملاحظات و محکم، منعقد شود و دنباله می دهد: قضا و قدر دستور دهد متخصصان و دانشگاهی ها داخل کنار دولت، نظر و دیدگاه خویشتن را نمایش دهند و طوری نباشد که متشابه برجام، بعدها کمبودها در اصلاح را متوجه شویم.
او با مثالی از آفریقایی هایی که با چین شراکت اقتصادی داشتند، می گوید: آنها گفتند چینی ها شبیه ملخ هستند، محصول را می خورند و زمین سوخته را پاینده می گذارند.
دانشمند به سابقه عدم بازگشت پول ایران از چین، رمز کرده و می افزاید: چین برای بازگشت ابتیاع نفت ایران به دلار حتی پس از اتمام پرگیر تحریم قبلی، همراهی نکرد و اطلاع دادن کرد که آن را بوسیله یوان پرداخت می کند. حتی وقتی التماس کردیم که یوان را بوسیله دلار بازگردان، ادعا ۱۵ درصد مغایرت قیمت کرده است. با چنین ملاحظاتی، قطعا باید دقت جدی و کاملی در مورد هرگونه قرارداد با این کشور به کار گرفته شود.
- ۹۹/۰۴/۱۹